Pier van der Kruk

Ergens halverwege de zeventiger jaren ontmoette ik bij mijn vriend Aimé van Santen te Rotterdam diens vriend Pier van der Kruk. Tussen de twee ontspon zich een vriendschappelijk letterkundig steekspel met historische pointes. Het was een waar genoegen. Met veel moeite heb ik ten behoeve van Wikipedia de gegevens van Pier boven water gekregen. Wikipedia bij monde van  moderator Kattenkruid  vindt Pier niet interessant. Daarom hier Piers levensbericht:

Pieter (alias Pier) van der Kruk, geboren Loosduinen, 5 december 1907, overleden Utrecht, 18 april 1990, zoon van Cornelis van der Kruk (kleermaker, *'s-Gravenzande 22-10-1869) en Adriana Maria Kuijlenburg (*Schoonhoven, 03-05-1868). Hij behaalde het diploma MO-Engels aan de Haagse School voor Taal- en Letterkunde, gaf conversatielessen Engels aan de vrouw van Willem Drees en aan de moeder van Willem Brakman en werkte als vertaler aan de Universiteit van Utrecht. Hij bewonderde  Menno ter Braak en schreef hem een brief (01-06-1939)(collectie Letterkundig Museum) en volgens Brakman zou Ter Braak hem ook hebben teruggeschreven, maar heeft Van der Kruk die brief verscheurd. (Zie ook: Sterven als een Polemist - Menno ter Braak 1930-1940 ( Hoofdstuk 25: http://tinyurl.com/2crlc29 Een journalist zonder krant  door Léon Hanssen (blz 514-516). Hij schreef met de Engelse schrijver/schilder Wyndham Lewis die hem twee brieven terugstuurde (Zie: ''The Letters of Wyndham Lewis''. Van der Kruk wordt daarin abusievelijk Van der Kruik genoemd. Hij heeft Lewis ook bezocht. Pier van der Kruk was bevriend met de Rotterdamse Slavist en Kafka-kenner dr. Aimé van Santen (''Asmodai in Praag''), die hem polste als docent voor zijn Noodfaculteit. Zijn vriendschap met de Haagse schrijver Willem Brakman bezorgde hem vermeldingen in twee van zijn romans: ''De Afwijzing'' (2004) en ''De Koning is Dood'' (1999) in het laatste werk geeft hij Van der Kruk zelfs een hoofdrol, al wordt er aan diens biografische werkelijkheid hier en daar een forse draai gegeven. (Met dank aan Gerrit Jan Kleinrensink)